6   15
7   36
4   20
2   30
12   34
7   37

Die deur was nog niet dicht

Die deur was nog niet dicht

Vaak, heel vaak, heb ik gedacht dat de deur dicht was. Soms dacht ik er nog wel eens aan, wanneer het regende en ik voor de zoveelste keer aan het ploeteren was de boel weg te krijgen. Maar dan was mijn “dan hadden we niet..” nog groter dan al het andere.

De deur eindelijk kunnen sluiten

Vanavond was ik aan het scrollen en kwam ik per toeval terecht bij iets wat ik blijkbaar moest zien. Mijn eerste gedachte was “wauw!”, mijn tweede gedachte was “hey, huh?!” en de laatste was “haha, ja, dat was jij.”. Het gaf me toch een rommelig onderbuikgevoel, dus keek ik na wat mijn vermoeden mij vertelde. En ja hoor, mijn onderbuikgevoel had gelijk. Weg, poef, als van de aardbol verdwenen. Er was gebeurd wat ik eigenlijk misschien wel zelf wilde doen, maar dan op een iets andere manier en wellicht ook wel op een ander moment.

Het was eigenlijk de laatste verbindende factor. De factor die me toch nog iedere keer hielp herinneren aan dat wat ik al een hele tijd achter me had gelaten. Het was het geen wat me hielp herinneren aan de leuke momenten, maar misschien ook het geen waardoor ik helemaal niet door kon. De blokkade die ervoor zorgde dat de deur niet in het slot viel en ik het voor altijd achter mij kon laten. En de what if? voor bijna altijd zou verdwijnen. Hierdoor kon de “dan hadden we niet..” niet verder groeien.

deur

Want die “dan hadden we niet..” wordt groter en zal ook dit jaar verder groeien. Ik heb de ruimte nu om voor mezelf te verwerken wat is geweest en om mij volle bak in te zetten voor dat wat komen gaat. Niet meer denken aan die ene mening, want die doet er nu toch niet meer toe. Eigenlijk is het goed zo. Het gaat niet als zwart in mijn boek. Absoluut niet. Maar het hoofdstuk is nu wel gesloten. De deur kan eindelijk dicht en de sleutel in het slot.

Een knipperend Triviant padje

En hoe wazig dit nu misschien voor jou klinkt, zo therapeutisch werkt dit nu voor mij. Vandaag deed ik iets waar ik mezelf jaren geleden om had uitgelachen en misschien is dit wel het vervolg erop en het begin van iets heel nieuws. De ruimte die ik nodig had om een van de vele wensen die ik dit jaar heb werkelijkheid te doen worden. Het Triviant padje waar Jochem Myjer het over heeft in een van zijn shows. En ik denk dat ik je daar voor gewoon moet bedanken. Dus bij deze. Bedankt. En als je dit ooit leest en je aangesproken voelt: Bedankt voor de leuke herinneringen, de lessen die ik van je heb mogen leren en ik wens je het allerbeste! Het ga je goed.

Niet doorkrassen maar verbreken

Mocht jij, mijn lieve lezer(es) nu denken “Waar heeft die meid het toch over?!” en “Wat moet ik hier nu weer mee?!”..
Mocht je ooit van iets of iemand afscheid nemen en de mogelijkheid hebben om alle verbindende factoren te kunnen verbreken.. Doe dat dan! Zeker als het iets of iemand is waar jij heel veel waarde aan hebt gehecht. Het houd je tegen, bewust of onbewust. Echt waar! Klik op die knop en verwijder wat nodig is. Je hoeft het niet met zwarte inkt te doorkrassen, maar zorg dat de verbinding weg is. Het hoort bij jou en het hoofdstuk waar je in zat, maar sla nu de bladzijde om en begin opnieuw. Als ik het kan, kan jij het ook.

deur

“You can’t start the next chapter if you keep re-reading the last one.” De deur gaat dicht, het slot erop en ik ga verder met waar ik gebleven was. Bedankt als je dit tot het eind hebt gelezen en een hele mooie dag in jouw boek gewenst. Dat er een hoop mooie deuren openen!

Volg Bij Zus op FacebookInstagram en/of Pinterest voor meer updates en kijkjes achter de schermen!

Volg:

5 Reacties

  1. T. Zweers
    januari 17, 2020 / 9:22 am

    Wow ❤️

    • BijZus
      Auteur
      januari 17, 2020 / 9:54 am

      Dankjewel!

  2. Dorothé (mama)
    januari 17, 2020 / 9:27 am

    Goed geschreven Kelly. Je slaat de spijker op zijn kop.
    Loslaten en verder gaan is echt Loslaten.
    Goed bezig. Het zakt nu echt terug waar het zijn moet. Achter een deurtje en mocht die ooit nog eens op een kier worden gezet, zul je zien dat het niet neer zo’n pijn doet.
    Je bent er dan klaar mee.
    Liefs xxxx ❤

    • BijZus
      Auteur
      januari 17, 2020 / 9:54 am

      Zo is het mama! Het werd tijd dat het ging zakken. Liefs xxxx❤️

  3. Toos Delsing-Kock
    januari 17, 2020 / 9:12 pm

    Mooi geschreven Kelly en alles komt of gebeurd op zijn tijd

Laat hier een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.