Op zoek naar woorden voor oma

Soms zoek je naar woorden, woorden om te beschrijven hoe je je voelt, hoe situaties voelen, om te kunnen uiten wat je wil uiten. Maar soms zijn die woorden even zoek. Is je woordenboekje leeg en weet je het even niet meer.

Woorden voor oma

De woorden die ik wil schrijven hebben alleen maar te maken met oma. Oma zoals ze was toen ik haar leerde kennen, toen ik haar ook mijn oma noemde en toen oma langzaam, maar toch ook snel haar kaarsje uitblies. Je zit in een molen vol emoties, verdriet, begrip, rust, ongeloof, trots. Geen idee waar je het moet zoeken, geen idee hoe je hier mee om moet gaan en hoe je hierin je familie kan steunen. Een knuffel, een kus, een je doet het goed, er gewoon simpelweg zijn zonder woorden.

Toen ik oma leerde kennen wist ik gelijk dat ze een bijzonder vrouwtje was. Iemand met kracht, een hele duidelijke eigen wil, oh zo slim, een lach en op haar manier liefde. Altijd vragend naar hoe het ging op school en later werk. Altijd op zoek naar budget mogelijkheden  voor haarzelf, maar oh zo gul naar haar familie. En dat leren kennen ontplooide zich in de loop der jaren. Ze werd ook echt mijn oma. Een vrouwtje naar wie ik luider of gebrekkig Limburgs moest praten om mij verstaanbaar te maken. Maar dat was niet erg, want met die korte zinnen die we naar elkaar uitspraken begrepen we elkaar wel. En soms ook niet, maar dat was niet erg, dan losten we het op met een combinatie van beide of wat hulp van wie er op dat moment ook daar was.

Toen ze naar het verzorgingshuis verhuisde had ze al een hoop meegemaakt. We hadden al vaak het idee gehad dat ze achteruit ging en een paar maanden geleden dachten we ook echt dat ze haar 95^e verjaardag niet mee zou maken. Maar ze leefde weer op, genoot op en top, smulde van alles wat haar werd voorgezet en ik heb echt het idee dat ze weer even tot leven kwam! De 95^e verjaardag werd gevierd, yes! Een paar maanden verstreken en toen kwam ze de allerlaatste keer in het ziekenhuis terecht, dat was foute boel, maar door de dagen heen ging het gevoel dat het goed kwam heen en weer. De ene dag was beter dan de andere, ze riep zelfs om dat ene koekje van €1,- voor bij het ijsje. En vlak daarna werd het langzaam stil, het eten smaakte niet meer en hoe het in het hoofd nog wilde was het lijf moe. Uiteindelijk, in iets meer dan 24 uur tijd, blies zij haar kaarsje uit.

Lieve oma..

Trots ben ik om u te hebben mogen kennen, om te zien wie u was en hoe u in het leven stond, op hoe krachtig u was en uiteindelijk toch de lievere keuze voor u zelf maakte.
Rust zit in het idee dat u naar opa bent en dat u nu geen pijn meer heeft.
Ongeloof zit in hoe hard u nog heeft moet knokken, dat had u namelijk niet verdient.
Verdriet zit in het gemis, omdat wat er was er nu niet meer is.
Blijdschap zit in de herinneringen die u ons heeft gegeven!
Dankbaar ben ik om u te mogen hebben gekend en om in die laatste uurtjes toch hopelijk nog iets terug te hebben kunnen geven.

Uw prachtige boek is dan wel uit, maar in onze boeken staan ook uw woorden geschreven en zal u voor altijd verder leven! Rust zacht lieve oma.

Volg Bij Zus op Facebook, Instagram en/of Pinterest voor meer updates en kijkjes achter de schermen!