In plaats van een update over het afgelopen half jaar of een verhaal over 6 jaar Bij Zus houd ik het weer even lekker bij de basis. Een dagboek van 2 november 2023. Een herfstachtige dag in het zuiden met storm in de lucht en in het lijf.
Met storm aan de zee wonen
Toen de wekker om kwart over 5 ging en ik de wind langs ons huis hoorde razen trok ik de deken nog even wat extra over me heen. Ik was er nog niet klaar voor. Om half 6 was er weinig keus over en was het tijd om mezelf klaar te maken voor de dag. Nadat ik mezelf had klaar gemaakt, stommelde ik naar beneden waar een blauw en bruin twinkelend oog mij al aankeken. Tijd om te wandelen.
Op zo’n stormachtige dag zou ik het liefst aan zee wonen. Even dat schurende zand over de wangen en het geluid van het water in de oren. Maar helaas, of ja, de knisperende bladeren in de straat hebben ook wel iets. Dus uiteindelijk mogen we niet klagen, maar visualiseren mag altijd. Wie weet of de Zeeuwen liever Limburgers waren op dit soort momenten.
Terug thuis waren we beide weer uitgewaaid en klaar voor de dag. Jewel had er nog geen genoeg van, dus die besloot om buiten te gaan liggen. Ik pakte mijn ontbijt en mok thee erbij, klapte de laptop open en werd wakker met lieve reacties van jullie op mijn beeldscherm. Dank jullie wel! Dat geeft motivatie om deze challenge te volbrengen, ook al zitten we pas op dag 2.
Een stormachtige werkdag
Na 1,5 uur gevuld met YouTube, ontbijt, afwas en proberen wakker te worden was het tijd om te vertrekken naar het werk. Ik reed richting de DFDS, zoals wij het veer gekscherend noemen. Het veer was net onderweg terug, dus dat kwam goed uit. Ik hoefde niet lang te wachten. Eenmaal het veer over was het tijd voor de volgende uitdaging. Het bos waar ik door moest. Ik had me natuurlijk al hele avonturen voor gesteld. Maar op de heenweg viel het gelukkig nog reuze mee op het gebied van afgebroken takken.
Mijn werkdag verliep prima met wat uitdagingen en leuke projecten om af te maken. Kwart voor 5 zette ik de computer weer uit, pikte ik mijn auto op en parkeerde ik die in het centrum. Ik ging nog even bij de bakker een Limburgse lekkernij scoren om mee te nemen naar de KreaDoe. Niet voor onszelf, maar als cadeautje voor een paar mensen die we daar, weer, gaan ontmoeten.
De storm in het lijf
De terugweg naar huis was een avontuur van gebroken takken op de weg en naast de weg. De storm was goed over de gemeente heen getrokken en had wat sporen nagelaten. De drukte op de weg viel mee, waardoor je de rondslingerende takken goed kon ontwijken. Dat was fijn. Vervolgens nam de DFDS mij en mijn auto weer mee over de woeste Maas. Thuis stond mam klaar om te beginnen aan het eten. Heel fijn. Een lekker stukje vis met gebakken aardappeltjes en komkommersalade. Helaas weer geen foto, maar geloof me dat het lekker was.
Ondertussen had de wind zich ook een weg door mijn lijf gebaand. Ik kwam licht ontvlambaar thuis, of eigenlijk gewoon een beetje chagrijnig. Ik was moe en had het niet zitten. Soms heb je dat. Kan de dag nog prima zijn gegaan, je voelt je gewoon even niet fijn.
Blog ideeën
Na het eten trotseerden mam en ik de wind en regen met Jewel. Dat hielp weer om de storm die door mij raasde uit te zwaaien. Terug thuis mocht ik nog even wat voor het werk doen. En toen dat klaar was dook ik achter deze blog.
Ik begon met titels die te maken hadden met de storm, vervolgens dacht ik aan een update over het afgelopen halfjaar, levenslessen die ik heb geleerd van het bloggen en nu zijn we toch terug bij het 1e idee. Een dagboek over de storm die we trotseerden en die je dan toch ook door je lijf voelt en in je dag. Het effect van de natuur is bijzonder.
Ik sluit dit dagboek af. Nog wat foto’s erbij zoeken, deze blog online zetten en dan op naar bed. Hoe was jouw dag? Heb je last gehad van de storm? Ik ben benieuwd.
Veel liefs van hier,
Kelly
Bekijk voor meer updates mijn Instagram en Facebook.
Mooi geschreven!❤️ gewoon de storm de jezelf heen laten gaan, die gaat ook weer liggen hoor trots op jezelf zijn!
Weer een leuk verhaal Kelly. Je hebt dus een dag met veel storm gehad. Gelukkig is deze gaan liggen. Of ík last heb gehad van de storm? Nou, het was hier op mijn nieuwe plek wel even wennen met al die dikke, hoge bomen om mij heen, ver boven het dak reikend. Al die zwiepende takken vlak voor mijn ramen. Het was de storm na Halloween, een spookachtig tafereel met tussen de takken en afvallende bladeren van die kolossale bomen allemaal lichtjes van huizen, auto’s, lantaarnpalen etc. tot in de verte. Ik heb immers een riant uitzicht vanuit mijn woning. Het had wel iets. Lieve groetjes en succes met je verdere blogs. Roos
Was inderdaad een ruige dag gisteren. Ik was blij dat jullie weer heelhuids thuis kwamen en dat ik weer thuis was. Leuk dat je na zo’n lange dag dag nog inspiratie kunt vinden om te schrijven. Heel leuk om weer te lezen en ga je zeker volgen. Groetjes José
Dat was zeker een winderig dagje ;). Ik hoefde gisteren niet veel dus toen ik tegen de middag thuis kwam, was het gelijk pyjama aan en serie kijken onder een dekentje. Heerlijk!