Een dagboek van 1 november 2023

Soms sta je voor een besluit en denk je ‘waarom ook niet?’. Dat is dan ook de vraag die ik mezelf vandaag stel. November 2017 rondde ik bijna een 365 dagen bloggen challenge af. Een challenge die ik met mezelf begonnen was. Elke dag delen wat er op het menu stond en daarbij maakte ik dan ook een dagboek van die dag. Een hele klus die steeds een beetje veranderde. En ik zat het net te lezen en dacht ‘waarom ook niet?’.

Excuses bedenken

Ik kan mezelf verschuilen achter het idee dat ik al 3 dagen in de week bezig ben met dit werk. Maar eigenlijk is het een slap excuus. Want voor mijn werk redigeer ik. Van drie maak ik 3, van ‘vind plaats’ maak ik ‘is’, van ambtenaren taal maak ik taal die jij en ik allebei begrijpen. Ik maak social media berichten, zet de digitale nieuwsbrief in elkaar, en nog wat andere dingen. Geweldig leuk en intensief werk, maar dat is niet het werk dat ik op Bij Zus deed.  

En goed, net als velen heb ik de afgelopen paar jaar een paar moeilijke dingen meegemaakt. Maar waarom zou je stoppen met het geen wat je het liefste doet? Natuurlijk, in de loop van de rollercoaster lukt het soms niet. Dat mag. Maar als het in de loop van de tijd blijft knagen. Dan mag je ook toegeven dat het goed is om het weer op te pakken. Niet omdat alles wat je hebt meegemaakt en wat je meedraagt niks meer weegt. Maar omdat het ook gewoon allebei naast elkaar mag bestaan. Rouw, angst, verdriet, pijn, plezier, blijdschap, geluk, liefde, iedere vorm. 

Gedachten omdraaien

Als de angst om iets weer op te pakken een bedrukkend gevoel geeft. Bijvoorbeeld dat je de gedachte krijgt dat er dan misschien weer iets gebeurt waar je nu nog geen grip op hebt. Draai hem dan eens om, misschien brengt iets doen wat je eigenlijk niet helemaal durft wel geluk. Dat is tenminste de les die ik heb geleerd en die ik mezelf nu ook weer toespreek. En als nu het moment er echt nog niet is, dan komt het wel. Ik beloof het je niet, maar ik heb er wel vertrouwen in. Ik waag in ieder geval weer een poging.

Goed, waarom ook niet he, Kelly, hoe was 1 november 2023? 

Een ochtend werken

Sinds deze week werk ik op dinsdag, woensdag en donderdag. En dat is even schakelen. Klinkt gek, maar het ritme van maandagmiddag, dinsdag en donderdag zat er goed in. Vanmorgen ging de wekker wat later. Kenneth lag nog rustig te slapen, want die had door de Duitse vrije dag een dagje vrij. Veel bedrijven zijn namelijk gesloten en dan heb je minder chauffeurs nodig om in te zetten. Ja, de logica van de transport zit er stiekem toch nog een heel klein beetje in. Hoewel ik je nu eigenlijk niet wil vertellen dat het kwartje pas vanmorgen echt viel. Oeps.

Ik maakte mijn rondje met Jewel terwijl het langzaam licht werd en daarna vertrok zij terug naar bed en ging ik ontbijten. Even een momentje voor mezelf met mijn bakje kwark, kopje thee en CreaChick op YouTube. 10 voor 8 maakten mijn mok thee en ik onze weg naar boven. Tijd om te beginnen. Het werd een fijne productieve morgen. Ik maakte de digitale nieuwsbrief klaar, regelde wat ditjes en datjes op pagina’s en het was alweer 1 uur voor ik het wist. Een uurtje later dan gepland. 

Met Kenneth naar de Biekeuke

De laptop ging uit en de mobiel in de broekzak voor in geval van nood. Kenneth en ik hadden afgesproken om samen tussen de middag even ergens te gaan eten. Dat doen we tegenwoordig wel vaker. Vind ik ergens heel overdreven luxe, maar aan de andere kant ook enorm gezellig. Even wat tijd samen. Voor we gingen liet ik Jewel uit en ze viel met de neus in de boter. Haar maatje Baerke, een Jack Russel en zijn vrouwtje Susan wilden wel even meelopen. Na ons korte rondje was er dit keer geen tijd om te spelen, omdat Kenneth en ik nog even weg gingen. Dus Jewel ging slapen en Kenneth en ik stapten in de auto naar Roermond. 

De drukte van de Duitsers

Als je nu denkt dat we de drukte van de Duitsers in reden, het viel mee. Binnendoor kwamen we wat weggebruikers tegen die de Nederlandse regelgeving niet kennen, maar verder konden we zo doorrijden. We stopten bij Schreurs, een versboerderij met een klein restaurantje genaamd ‘De Biekeuke’. Een aanrader als je in Roermond bent. Een knus restaurant met verse producten die zo uit de winkel komen. Ik nam er een broodje beenham die erg lekker was.

Nadat we nog wat eten hadden meegenomen voor het avondeten vervolgden we onze weg. We reden naar dierenwinkel Wico om de hondenkoekjes weer aan te vullen. Onderweg erheen hadden we perfect zicht op de N280 die van de Duitse grens tot ongeveer Weert loopt. Tot de eerste stoplichten in Roermond stond een lange rij aan auto’s. Vermoedelijk allemaal voor het Designer Outlet of de stad. En hoe leuk ik die plekken ook vind, ik vraag me af waarom je er zoveel moeite voor doet. Maar het is goed voor de Roermondse economie, dat wel. 

Een avond schrijven

Nadat we hondenkoekjes hadden gekocht reden we weer naar huis. Ik plofte op de bank met de telefoon. TikTok filmpjes kijken, scrollen op Facebook en Instagram, je moet maar iets te doen hebben. Rond kwart voor 6 was het eindelijk tijd om te koken. We aten voorgegaarde krieltjes in kruiden met een wortelsalade en een schnitzel in een knoflook peper olie. Erg lekker.

Daarna maakten we nog samen met Jewel een rondje, deed ik de afwas en nu zitten we hier. Achter de laptop, te schrijven en vraag ik mezelf af wie hier op zit te wachten. Ondertussen ben ik ook met Jill aan het brainstormen over kleine cadeautjes die we aanstaande zaterdag meenemen naar de KreaDoe voor verschillende mensen die ons enorm inspireren. En zo vliegt de dag stiekem toch weer om.

Ik ga dit bericht afronden. Laat je me weten wat je ervan vond en of je er morgen weer bij bent? Ik ga in ieder geval de challenge met mezelf aan voor de maand november, het liefst elke dag een bericht. Praat ik je denk ik morgen bij over het afgelopen half jaar, of we staan stil bij 6 jaar Bij Zus, dat kan ook. Het blijft een verrassing, voor jou, maar ook nog even voor mij.

Veel liefs van hier,
Kelly

Bekijk voor meer updates mijn Instagram en Facebook.